İtiraf: Fenerbahçe'nin maçları haricindeki futbol maçlarını eskisi gibi izleyemediğimi fark ettim. Futbolda 90 dakika bana artık katlanılamaz geliyor. Global anlamda yetenekli futbolcu sayısının azalması ve kazanmaya yönelik değil, kaybetmemeye yönelik anlayışın oyuna hakim olmasının bunda payı büyük.

Belki de futbol hala zevklidir ve hayatın getirdikleri oyunla olan bağımı kopartmıştır; bunu bilemiyorum fakat futbol kültürünü çok sevmeme rağmen futbol oyununu izlemekten keyif alamadığım gerçeğiyle artık yüzleşmeliyim. Çoğu maçı arkada ses olsun diye açıyorum.

Fenerbahçe de zaten benim için bu oyundan bağımsız bir ideoloji ve taşıdığım bir üst kimlik. Takım Böyle Tutulur belgeselinde denildiği gibi "din gibi bir şey." Oyunun keyif verip vermemesinden bağımsız, Yoğurtçu'da tükürme yarışına bile katılsa heyecanla izlerim sarı-laciverti.